Ani kararlarım var.
Ani mutluluklarım, hüzünlerim, kızgınlıklarım. Geliyorlar, geçiyorlar...
İnsanlar tanıyorum. Açıkçası büyük çoğunluğu tanıdık yüzler oluyorlar hayatımda. Bir de gelip hayatımın merkezine çöküp kalanlar var. Onlar hep orada olsunlar istiyorum. Mükemmel değiller. Zaten ben de mükemmel değilim. Onlar da mutlu ediyor, üzüyor, kızdırıyor. Ama farklılıkları var. Sevgi herhalde en büyük fark. Ya da belki de kelimelerle anlatmaya gerek olmayan bir şeydir. Beni tanıyorlar, tanımaya devam ediyorlar. Değişiyorum. Onlar değişiyor. Birlikte birbirimizi tanımaya devam ediyoruz. Bizim için bitmeyen bir macera halini alıyor. Tanıdıkça şaşırıyor, seviniyor ya da üzülüyoruz. Devam etmek istiyoruz bu hikayeye.
Onlar huzur bulduklarım.
Yanında bir kadeh şarapla tüm gece susmaktan aldığım keyfi, kalabalıklarda alamadıklarım.
Beni yargılamaz onlar, beni kabullenmiş ve özümsemişlerdir.
Ne dersem diyeyim, ne yaparsam yapayım bilirim ki hep omzumdaki destek olacaklardır.
Ve onlar ne kadar yanlış yaparlarsa yapsınlar, bir hatayla silemeyeceğim kadar değerlidirler benim için.
Siz nasıl anıyorsunuz onları bilmiyorum. Eminim çeşitli isimler vermişsinizdir onlara; dost, arkadaş, aile, sevgili, kanka, panpa vs...
Ben onlara isimleriyle sesleniyorum. Söylemesem de bildikleri en büyük gerçek: İyi ki varlar, iyi ki yanımdalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder