Yazmak bile değil aslında beynimde dolanan her cümleyi kusmadan rahatlayamayacağım gibi geliyor. Saatlerdir hiç durmadan aynı anda o kadar çok şey geçiyor ki kafamdan. Başım çatlayacak gibi hissediyorum. Düşüncelerden beyni patlar mı insanın?
Ne olduğunu algılayamadım, neden bu kadar aşırı düşündüğümü de...Yoruldum.
Midem bulanıyor...
Değişen bir şey yok, herşey aynı belki.
Öyle bir bakış açısına sahibim ki şu anda dün güllük gülistanlık olan hayatım bugün defalarca tecavüz edilip otobana fırlatılmış gibi geliyor.
Neyin derdindeyim?
Derdim kiminle?
Kime kızgınım bu kadar?
Neden sinirliyim
Neden huzursuzum
Ne olacak
Ne yapmalıyım
Kime şikayet etmeliyim
Ne demeliyim
Nereye gitmeliyim
Neden öyle söyledi?
Onu söylemese miydim?
Kırdım mı?
Üzdüm mü?
Hakediyor muyum?
Belki de boşaltmalıyım hayatımı ...
Saçmalama, saçmaladığını biliyorsun.
Neden öyle yaptım, bana yakıştı mı?
Neden durduramıyorum beynimi?
Niye susmuyor içsesim.
Öyle yorgunum ki şu anda.
Bir kaç kontrolünü yitirmiş hatun var benden içeri.
Her gün kavga ediyoruz.
Kim kazanırsa onun günü oluyor.
En sevdiğim günler huzurun ve sükunetin kazandıkları.
Ama şu ara hep kaos hüküm sürüyor.
O sesler susmuyor, susmuyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder