Şu ara sık sık lütfen mutlu olun sevdiklerim ve mutsuz etmeyin mutsuzluğunuzla diye geziyorum. Böyle çok özel konulara falan girmeyeceğim korkmayın! Ama abi bu depresyon dediğimiz şey zincirleme geliyor olsa gerek. Kar topu gibi gittikçe büyüyor herhalde. Bende olmasa da çevremde böyle bir kara bulut hakim şu aralar. İnanın haksız da değiller. Öyle basit olaylar değil, beni de etkileyen berbat şeyler yaşıyorlar. Üzülüyorlar, üzülüyorum. Ama benim yapım müsait değil ben 48 saatten fazla depresyon yapabilen bir insan değilim. Benim bir yaşam enerjim var ve çöplükte de olsam, berbat olaylar da olsa ortamı terkedip yaşamaya devam edesim geliyor. İşte çok yakınınızdakiler zincirleme berbat olaylar yaşayınca bunu yapamıyorsunuz. Şöyle oluyor. A kişisinin bir olayını öğreniyorsunuz hadiii yok artık diyip üzülüyorsunuz. Derken 48 saat dolunca, elimden gelen yapabileceğim bir şey varsa onu da yapmışsam çok özür dilerim ama benim yine yaşamaya umutla bakasım geliyor. Sonra tam o anda B kişisinin olayı geliyor bir anda. Üzülüyorum elimde değil. Ama bu böyle C kişisi, D kişisi olunca benim bünyem bi sarsılıyor. Ağla,Gül,Ağla,Mutlu ol,Üzül gibi dengesiz bir ruh haline giriyorum. Sonuç: Arkama bakmadan bilmediğim insanlara bilmediğim diyarlara doğru koşasım geliyor :)
Bir de olmuş ya da olmamış bir olaya çok uzun süre üzülmek biraz mantıksız gelmeye başladı. Yani eğer olmuşsa düzeltmek, durumu en iyi şartlara getirmek için elmizden geleni yaparız ancak geçmişe üzülüp ağlayıp durmanın manası yok ki!
Ya da olmamış ama olabilecek bir şey ise, alabiliyorsak önlemimizi alırız, ama yapılacak bir şey olmadığında oturup olacak mı olmayacak mı tüh şöyle kötü olur diye varsayımlar üzerinden üzülmek neden?
İzin verin kahkahalarınızı görmeme! Çünkü seviyorum ve sevdiklerim üzülünce üzülüyorum. Mutlu olun ve birlikte mutlu olalım artık lütfen bünyem daha fazla hüzün istemiyor. Kendi hüzünlerimi bile yarı ağlar yarı güler vaziyette yaşıyorum ben. Genelde de hepsini bir araya toplayıp öyle yaşıyorum o yüzden 48 saat sürüyor gelen depresyonlarım.
Adamlar çözüm de bulmuşlar mutsuzluğa: Gülümse!
Evet hepsi bu, suratımızdaki domuşuk suratsız ifadeyi silip, hafifçe dudak kenarlarımızı yukarı kıvırdığımızda, hele ki aradan dişlerimiz de hafif gözükmeye başladıysa vakit geçince isteseniz de mutsuz olamıyorsunuz. Yok tek başıma yapamıyorum diyorsanız buyrun bana adım adım öğretirim mutsuzken nasıl mutlu olunur yöntemlerini. Bunu başarmak konusunda iyiyim, hayır mütevazı olamayacağım gerçten mutlu olmak konusunda iyiyim ! :)
Ve sonuç olarak: Hayır sevgi kelebeği günümde falan değilim, genelde kızgın, aksi falan görünüyor olabilirim. O bir refleks. Sizi yanıltmasın. Mutlu olmayı ve gülen insanları seviyorum. Hele şu ara yeminle daha da bir çok seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder