Umutsuzluk en büyük günah

Bundan yıllar önce...
11-12 yaşında bir kız çocuğuyum.

Bodrumdayız...
Grup Ayna bir albüm çıkarmış ve her yerde "Ceylan" çalıyor.
Yanlış değilsem yıl 99 yazı.
Abim almış albümü.
Değişmemiş formatı ve içnide "Artık herşer bitti" de var.

Belki Ayna ile Bodrum'u kafamda o yüzden birleştirmişimdir bilmiyorum.
Ne zaman yazlığa gitsem Erhan Güleryüz ile Cemil Özeren'in birbirine karışan sesini duymak isterim.

Neyse konu bu değil aslında...
Bugün kafamda bir şarkıları çınlayıp duruyor.

"... Herşeye rağmen gökyüzüne bakıp güzel bir şeyler hissetmek ne güzel.
     Umutsuzluk en büyük günah, bunu bil, böyle bak hayata! ..."

Bir arkadaşımla dertleşirken farketmeden fonda bu şarkıyı dinlediğimi şimdi anımsıyorum.
O an, sanki evren fona bu şarkıyı koydu. Ve ben bu şarkının verdiği gazla sadece arkadaşıma değil,
aynı zamanda kendime mırıldanır buldum aynı cümleleri. Tekrar ve tekrar...

"Hayat öyle güzel ki, biz bu yaşa kadar o kadar çok emek harcadık ki; kimsenin hakkı yok bizi üzmeye.
Hiç kimse senden önemli değil. Hayatın senin tamamen, ne yaparsan kendine yapıyorsun. Ve merkezde olması gereken de sensin. Asla bir başkası değil. Sakın umutsuzluğa düşme. Bilemezsin yarın neler getirir. Ne hayattan ne de kendinden vazgeçme. Bu sana haksızlık herşeyden önce. Neler atlattık biz, neler yaşadık. İnsanlar neler yaşıyor farkında mısın? Bu sorunlar, gözümüzde büyüyen dağ gibi belki de çok daha büyükleri yaşanıyor şu anda. Ne olabilir ki? Ne yapalım böyle olduysa yahu ölek mi? "

Gibi cümleler, cümleler....

Umutsuzluk en büyük günah diyordum kendi içimde. Vazgeçmek saçma. Ne yaşanırsa yaşansın gün doğdukça, nefes aldıkça filizlenecek iyi şeyler de kötüler gibi.
Bir denge bu!
Öyle bir sistem ki adaletsiz geliyor çoğu zaman ama tam bittim derken ayağa kalkacak bir neden buluyor ve o gücü hissediyorsun kendinde.

Zamansızca, durduk yere, sebep aramadan gülümsemeyi öğrenmeli insan.

Şimdi gözlerini kapa, inandığın herşeye sarıl sıkıca ve bul dinle o şarkıyı.

.... Umutsuzluk en büyüh günah, bunu bil, böyle bak hayata! ...

Minicik ellerinde bir bebeğin aşılmaz dağlar görüyorum. 

Yorgun gözlerinde bir ihtiyarın yıkılmış dağlar çiziyorum. 

Hayat bu ya, gelir geçer iyi günler, kötü günler. 

Herşeye rağmen gökyüzüne bakıp güzel bir şey düşün. 

Umutsuzluk en büyük günah.