Ağlamak Güzeldir

   Biriktiriyor insan. Güçlü durmaya çalışıyor. Gülmeye çabalıyor her ne olursa olsun. Yaşama azmi var elde, hava cıva değil. Gülenle gülüyorsun, ağlayana destek oluyorsun, canı sıkılana şebeklik yapıyorsun. Üzülme diyorsun, halledersin diyorsun vesaire...
Şimdi arka fonda :

İnsan biraz akıllanmaz mı diyor ya; hani bu aşk şarkısı falan ama dinlerken nasıl genele yoruyorum herşeyi belli değil. Böyle bir zaman tüneli, öğrenmediklerim, değişmeyen şeyler ...Karmaya küfrediyorum. Sık sık "Sevgili Karma, Siktir Git!!" diyorum.

Bu kadar üst üste gelince bir şeyler "Ama artık yeter!" diyor insan. Sabrın sonu geliyor hissi veriyor. Süreci bitirecek son nokta ne olmalı, nasıl bu üst üste gelmiş boktan olaylar silsilesi durur diye düşünüyor insan. Domino taşı etkisi resmen.

Neyse durdum durdum, boşalttım içimi bugün. Ağladım bolca, ağlıyorum da. Kapattım Sezen'in bu şarkısını ve bir diğerini açıyorum fonuma:

   Bıraktım kendimi, gerginliğimi ...Dibe vurayım da nolacaksa olsun artık dedim kendi kendime. Her damlayla biriktirdiğim herşey gider gibi oldu. Hala küfrediyorum karmaya. Ansızın gelen bir telefon biraz tünelin ucundaki ışığı gösterdi bana. Hep böyle oluyor. Bakalım nereye kadar.

Peki susabildim mi? Hayır. Niye ? Ağlamak güzeldir...bir süre ağlayacağım sanırım bir de bunu deneyelim. Uzun zamandır canımı sıkan herşeye gülmeyi denedim pek işe yaramıyor anlaşılan belki de bu işe yarar .

Ağlamak güzeldir ...