Sebepsizce geliyor aklına anılar.
Ne bileyim durup gülümseyişi geliyor aklına kötü hiçbir şey olmamış gibi.
Muzipçe bakıyor sanki karşında.
Koşuşturmalar, gülüşmeler.
An donsun, yelkovan-akrep işlemesin istenen tüm o yaşanmışlıklar.
Oturulan minderler, gece yarısı ağlayarak edilen telefonlar.
Sırlar geliyor sonra.
Hiç söylenmemişler...
Verilen sözler diziliyor önüne,
Ne kadarının tutulduğunu düşünüyorsun.
Gözlerindeki hüznü anımsıyorsun kızdırdığında,
Şimdi şu an yapmışsın gibi üzülüyorsun.
Kendi çapında gönlünü alışını hatırlıyorsun sonra.
Sıcacık anılar...Gülümsüyorsun.
En son veda ediş anın geliyor aklına.
Elveda da demedin ki aslında.
"Görüşürüz" dökülüyor dudaklarından ama
Kelime ağzından çıktığında biliyorsun ki o bir elveda.
İndiğin merdivenler, yürüdüğün o yol.
Arkana dönüp son kez baktığın o karanlık yer.
Ağlarken telefona sarılıp dertleşmek üzere aramak yakınını.
Sonra biraz kendine gelip seni bekleyen arkadaşlarına karışmak.
Ve tutamamak yine gözyaşlarını.
Yaşanmamışlıklar...
Ve delirmişçesine gelen o huzur...
Her veda, her elveda ve her görüşürüzün ardında gizlenen uzun hikayeler
Hayallerin bitişi ve yenilerinin başlangıcı
Hiç yaşamasan da iyi ki vardın diyorsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder