Huzursuz eden, ortalığa mutsuzluk saçan, sürekli yargılayan, hep haklı olduğuna inanan, gülümsememi yüzümde dondurmaktan haz alan insanlar, tanışmayalım olur mu? Yakınımdaysanız da bir gidin lütfen, belki özünüzde iyisinizdir ama ben ısınamıyorum sizlere. Sevmek istemiyorum sizleri, çünkü seversem sonra kopmak zor oluyor ama kopmazsak enerjimi çalmaya çalışıyorsunuz. Sizinle mutluluğu, neşeyi, huzuru artıramıyoruz, yoktan varedemiyoruz. Kara delik gibi çekiyorsunuz önünüze gelen herşeyi.
Lütfen, girmeyin hayatıma, tanışmayalım, gelmeyin yakınıma...
Gidin benden, hayatımı rahat bırakın.
Ah keşke..Umarım..İnşAllah..
YanıtlaSilHep iyilikler olsun çevrmizde,güzellikler..
Teşekkür ederim yorumun ve güzel dileklerin için Zel :) Herkes herkesi kendi haline bıraktığında aslında toplu mutluluk yaşanacak diye düşünüyorum. Kimsenin kimseyi yargılamadığı bir dünya. Yeni ütopyam ;)Güzel dileklerine "hep beraber" diyorum. Sağlıcakla kal.
YanıtlaSil