Hayat bu ya ...

  Hayat çok bilinmeyenli bir denklem. Ve sabitlerimiz bile değişken. Katı yargılarla yaşamak neden?

Şimdi sen orda şu an birilerini yargıladın ve kesin çizgiler çizdin ya hani, yarın aynı konumda aynı adımları atmayacağından gerçekten emin misin? Başımıza gelen her güzel şey, her kötü şey...Herkesin başına gelebilir.

Hiçkimse ne fazla, ne eksik. Totalde hepimiz insanız işte.

Hırslarımız, arzularımız, mutluluklarımız, tutkularımız, zaaflarımız var. Hakkımız var mı birbirimizi üzmeye? Neden çekiştirelim birbirimizi. Fikir belirtmek başka birşeyken yargılamak çok başka bir şey.

Ayıplamak, kınamak...vs. Hepimiz aynı olsaydık anlamı olacak mıydı bu hayatların, varoluşumuzun.

Birbirimizden öğrenerek, birbirimizle paylaşarak, ortak paydalarda mutlu olarak sürdürmek değil midir bu hayatı yaşamanın huzurlu yolu.

Kendi mutluluğumuz için başkalarını mutsuz ettiğimizde mutlu oluyor muyuz gerçekten?

İple bağlasak birer hayvan gibi tüm değer verdiklerimizi, güvende hissedebilecek miydik?

Akıllarını da bağlamak gerekmeyecek miydi ve bu mümkün müdür?

Yaşınız, çağınız, tecrübeniz en küçükten en büyüğe ne olursa olsun benim gözümde eşitsiniz.

Ben dinlerim fikirlerinizi, ben anlamaya çalışırım, ben severim yaşanmışlıklardan fikir edinmeyi ama fiillerime karışmaya kalkışmayın kim olursanız olun. Ve izin vermeyin kimse de sizin kararlarınıza, hayatınıza karışmasın.

Yol göstermek başka bir şey, zorlamak başka bir şey. Olmuş olan herşeye burun sokup, parmak sallayarak yargılamak, insanı kötü hissetmeye zorlamak farklı bir şey.

Hiçkimse çok özel değil ve herkes birey olarak çok özel.

Yaşanabilir, paylaşılabilir bunca şeyin arasında, rica ediyorum paylaştıklarımız güzel anlar olsun, huzur, mutluluk, farklılık olsun. 

Hayat çok bilinmeyenli bir denklem ve değişkenler o kadar fazla ki sonsuzlukta bile aynılaşamayız.

Güzel olan da aynılaşamasak da bütünleşebilmemiz zaten.

Bu benim hayatım ve başrolde de ben varım, kusura bakmayın rol çalmanıza izin vermem bu oyunda!

Saygılar,

Hilal