Bunu kendime ben yaptım, onu kendine sen yaptın!

Hayat seçimlerden ve sonuçlarına katlanmaktan ibaret.
Yol ayrımlarına geliyoruz. Ve tercihler yapıyoruz. Tüm yaşam döngümüz bununla belirleniyor.
Kelebek etkisi dediğimiz olaylar giriyor işin içine. Olasılıklar üzerine olasılıklar.
Yani yaşamanın milyonlarca yolu var.

Mutluluğu da biz seçiyoruz mutsuzluğu da.
Hatta kandırılmayı da.
Seçmediğimiz nadir şey öldürülmek, tecavüze uğramak, gaspa darpa vesaireye uğramak gibi başkalarının bize yaptığı şeyler.

Çoğu zaman salak olmayı da biz seçiyoruz.
Belki tuhaf gelecek ama aldatılmayı, aldanmayı ve kandırılmayı da biz seçiyoruz.
Riske giriyoruz; bir insana güvenmek ya da güvenmemek?
Yanlış insanlara güvendiğimizde aldanıyoruz, aldatılıyoruz, kandırılıyoruz.
Canımız acıyor belki suçluyoruz o insanı ama onu kim seçti?

Bırak Allah aşkına aşık olmak da bir tercih, çünkü istediğimiz anda herkesi unutabiliyoruz.
Bana sonsuza kadar süren aşk hikayeleri anlatmayın şimdi, yok öyle bir şey.
İnsan o kadar bencil ki!
Kimi için 1gün kimi için 5-10 yıl bir insanı unutmak. Ama sonuçta nesamesi okunmuyor başkalarının hayatımızda.

Bunları söylüyorum ama aslında kendime vaazımdır bu.
Kim yalan söylediyse bugüne dek hepsinin sorumlusu benim.
Ne kadar kırıldıysa kalbim ben yaptım bunu kendime.
Güvenmemek gibi bir seçenek de vardı her zaman.

Peki ya insan güvenmeden yaşayabilir mi?
İşte ben de bunu sorguluyorum bu günlerde.
Bir süre üzülmeyeceğim kararım bu yönde.