Otobüsteyim, Kadıköy'e gidiyorum.
Yaşlısından bir amca bindi, elinde 5tl. Şoför yolculara sor onlarda vardır bozuk para ya da akbil dedi. Amca şoförün hemen arkasındaki koltuğa oturdu. Yüzünde yılların haritası...

Bir ara ayaklandı, sırf muhabbet etmek için şoförün yanında dikildi. Şoför "ee ama sen sormadın ki hiç var mı akbili olan" diye söylendi. Amca şöyle bir döndü geriye seslendi. Kimseden ses çıkmadı. Sesi havada asılı kaldı. Bir bölüm sallamadı bizim tabirimizle. Ben de tepki vermedim. Kendimi üstün gördüğümden, konuşmaya değmez bulduğumdan değil. Para ödemesin istedim o anda tuhaf bir hüzünle karışık.

Muhabbete devam ettiler şoförle yaşlı amca. 14 yıl oldu bir hatun bulamadım evlenecek dedi yaşlı amca. Karısı vefat etmiş meğerse. Şoför amca kıramadı amcanın konuşma isteğini. "Eh be amca ne yapacan bu yaştan sonra evlenip, dertsiz başına bela mı arıyorsun?" dedi. Sonra ekledi "Sen Esra Erol'a çık iyisi mi, o evlendirir seni." Bunu derken muzipçe de gülümsedi. Amca şöyle bir kıstı gözlerini ve "yok ben oradan bulamam kimseyi o kadar param yok ki benim, onlar hep paralı koca arıyor." dedi.

Şoför merakla sordu "Evin var mı amca?".
"Yok evladım ne arar."
"Eh bir bakanın var mı peki, kimle yaşıyorsun?"
Amca gururla "Bir oğlum bakıyor" dedi ve ekledi "Diğer oğullarım bakmıyor, gelinler istemiyor."
Şoför incindi biraz bu lafa emin olamadı herhalde, bir silkindi kafasını salladı ve tekrarlattı amcaya:
-Demek gelinler istemiyor ha?
- Yok istemiyorlar!

Herşey insanlar için. Bir gün hepimiz tek başımıza, hiçbir şeysiz, bir başkasının omzundaki yük gibi hisseder halde bulabiliriz kendimizi. Kendi çocuğumuz bir yabancı yüzünden bakmak istemeyebilir bize. Fırlatıp atıldığımız o köşelerde kimse ne hissetiğimizi umursamayabilir o zaman.
Zaman geçer, ama başkalarına. Biz her sabah iğrenç, bomboş, amaçsız bir güne uyanabiliriz.

Evet ben bunları düşündüm o anda. Ağlamak istedim ama yapamadım. Çok param olsun istedim. Ve o amcayı alıp gezdireyim dünyayı hayatının sonbaharında.
Yutkundum. Kurduklarım yapabileceğim şeyler değildi.
Ve beynimde kendi sesim yankılandı," Gerçek dünyaya hoşgeldin!"